szlabanek (szlaban, ślubanek, szelbąg lub szelbiąg), – prosty, zwykle ludowy mebel służący w dzień za ławę do siedzenia, a na noc za łóżko. Rozkładanie polegało na podniesieniu siedziska i wysunięciu części przedniej skrzyni wraz z nogami, co odsłaniało jej wnętrze, w którym mieścił się siennik. Mebel ten, choć znany od dawna, okres świetności przeżywał u schyłku XIX i na początku XX w. Nazwa pochodzi od niemieckiego słowa Schlafbank, czyli ława do spania.
Szlabanek prezentowany w Muzeum Regionalnym w Pilźnie pochodzi z początku minionego stulecia. Front skrzyni zdobiony jest dwoma prostokątnymi, wklęsłymi płycinami. Oparcie z ażurowymi prześwitami, z boku poręcze oparte na zaokrąglonych wspornikach. Dar pana Stanisława Wójcika.