Maschinengewehr 42 [MG 42] niemiecki uniwersalny karabin maszynowy z okresu II wojny św.
III Rzesza
Prototyp: 1939 r.
Produkcja: 1941 – 1945 r.
Kaliber: 7,92 mm
Nabój 7,92 x 57 mm Mauser
Taśma nabojowa: segmentowa, segmenty po 50 nabojów
dł: 1230 mm
wys: 215 mm [ze złożonym celownikiem]
szer: 130 mm
dł lufy: 533 mm
masa karabinu właściwego: 11,6 kg
MG 42, uznawany jest za najlepszy karabin maszynowy okresu II wojny św. Broń ta wyprzedzała znacznie swoich konkurentów i była używana przez Bundeswehrę w niezmienionej formie do lat pięćdziesiątych pod nazwą MG1. (Do dnia dzisiejszego niemieckie karabiny maszynowe używane przez wojsko (MG 3) nie różnią się zbytnio od pierwowzoru z lat wojny.) Szybkostrzelność – 1200 pocisków na minutę, która wyznaczała nowy wymiar i deklasowała wszystkie inne karabiny maszynowe do dzisiaj jest standardem wielu KM-ów. MG 42 został po raz pierwszy użyty w maju 1942 r. w Afryce. Pierwszymi żołnierzami, którzy z niego strzelali w warunkach bojowych byli grenadierzy pancerni z Afrika Korps feldmarszałka Erwina Rommla. MG 42 nazywany był przez żołnierzy „szybką szprycą” lub „piłą Hitlera”, z powodu charakterystycznego odgłosu wydawanego podczas strzelania serią, który ze względu na szybkość strzelania karabinu zlewał się w jeden dźwięk przypominający jazgot piły tarczowej. Oryginalność i trafność rozwiązań konstrukcyjnych sprawiły, że mimo upływu lat, po wojnie pojawiły się nowe wersje tego karabinu MG 42/59, MG1 i MG3 strzelające NATO – wską amunicją kalibru 7,62 mm). Natomiast w Jugosławii produkowano ukm wz. 53, nieznacznie różniący się od oryginału i strzelający nabojem 7,92 × 57. Do dziś w większości współczesnych karabinów maszynowych stosuje się rozwiązania, które po raz pierwszy pojawiły się właśnie w MG 42.