EKSPONAT MIESIĄCA - KU CZCI BARBARY I KATARZYNY

Widok ogólny na klasztor ojców karmelitów w Pilźnie (dawniejeszy klasztor augustianów)

Fot. czarno – biała, ok. 1938 r., autor N.N., wym.  90 x 60 mm

MRP/H/129

Augustiański klasztor pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny oraz św. Katarzyny i Barbary ufundowany został i uposażony z inicjatywy króla Władysława Jagiełły oraz krakowskich ojców augustianów, w III 1403 r. Król Jagiełło na tę fundację przeznaczył jedną z królewskich parcel w mieście. Organizatorem nowej pilźnieńskiej fundacji był ojciec Filip z istniejącego od 1343 r. na krakowskim Kazimierzu augustiańskiego klasztoru Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Katarzyny. On także został pierwszym przeorem domu w Pilźnie. Obsada pilźnieńskiego konwentu augustianów, na przestrzeni dziejów nigdy nie była liczna, sięgając maksymalnie kilkunastu zakonników. Klasztor i zakonnicy augustiańscy dzielili dolę i niedolę miasta, ulegając kasacji ostatecznie w roku 1832.

Po śmierci ostatnich augustianów, kościół zakonny i budynek klasztorny pozostawały bez opieki. Obawa przed materialnym upadkiem dóbr klasztornych oraz wielkie nabożeństwo mieszkańców Pilzna i okolic do słynącego z łask obrazu Matki Bożej Pocieszenia spowodowały, że w 1837 r. przedstawiciele lokalnej społeczności zwrócili się do biskupa tarnowskiego z prośbą o przekazanie świątyni wraz z klasztorem jakiemuś innemu zakonowi. Po konsultacjach z biskupstwem ówczesny gubernator Galicji, arcyksiążę Ferdynand d’Este, wydał zgodę na oddanie kościoła i klasztoru poaugustiańskiego ojcom Karmelitom. Na podstawie reskryptu kancelarii rządu z dnia 29 III 1840 r. konwent pilźnieński wraz z wszelkimi dobrami przeszedł oficjalnie w ręce Karmelitów. Wraz z kościołem i klasztorem karmelici przejęli i rozwinęli, zgodnie ze swoją regułą, kult Matki Bożej Pocieszenia w obrazie pilźnieńskim.

Fasada frontowa klasztoru oo. Karmelitów w Pilźnie, ok. 1938 r.